چه چیزی نبرد بلر کوه را به بزرگترین قیام کار در تاریخ آمریکا تبدیل کرده است

سه معدنچی با سرباز فدرال آماده تسلیم سلاح هستند. کیناگرام از طریق ویکیکومون ها در حوزه عمومی

سید هاتفیلد ، رئیس پلیس ، دوست معدنچیان ماتوان ، ویرجینیا غربی بود. او به جای دستگیری آنها در هنگام مستی و ردیف ، آنها را به خانه می برد. به دلیل بیعت وی با معدنچیان اتحادیه در جنوب غربی ویرجینیا غربی ، به جای این که بگوید ، شرکت های ذغال سنگ در این نزدیکی که آنها را به کار گرفته اند ، هاتفیلد در اول اوت سال 1921 در پله های Welch ، ویرجینیا غربی ، در کنار دوست خود مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. اد چمبرز در حالی که همسرانشان به وحشت نگاه می کردند. قتل آنها جنبشی ، بزرگترین قیام کار در تاریخ را کاتالیز کرد که تا به امروز طنین انداز است.

در نبرد کوه بلر ، 10،000 معدنچی ذغال سنگ ویرجینیا غربی در اعتراض به شرایط کار خطرناک ، مسکن اسکوالید و دستمزد کم از جمله سایر نارضایتی ها راهپیمایی کردند. آنها با هدف پیشروی در شهرستان مینگو ، از هملت کوچک مارمت ، چند روز سفر را برای دیدار با شرکت های ذغال سنگ در چمن خود و خواستار جبران خسارت ، از آنجا دور کردند. آنها به هدف خود نمی رسند. در عوض ، راهپیمایان با مخالفت مردم شهری و بازرگانان که مخالف سازماندهی اتحادیه خود و مهمتر از همه ، از اجرای قانون محلی و فدرال بودند که به طرز وحشیانه ای جنبش در حال رشد را خاموش کردند ، روبرو شدند. طرف های مقابل در نزدیکی کوه بلر ، قله 2،000 فوت در جنوب غربی لوگان در شهرستان لوگان قرار گرفتند و نام خود را به این نبرد دادند.

معدنچیان هرگز آن را از کوه عبور نکردند ، و در حالی که کارشناسان تعداد کشته شدگان قطعی ندارند ، تخمین می زنند که حدود 16 معدنچی در این درگیری ها جان باختند ، اگرچه بسیاری دیگر از اخراج و خشونت آواره شدند. علیرغم تعداد به ظاهر کشته شدن به ظاهر کم ، نبرد کوه بلر هنوز هم در ذهن فعالان و سازمان دهندگان Appalachian امروز به عنوان زمانی که طبقه کارگر و آمریکایی های فقیر گرد هم آمدند برای جنگ برای حقوق خود جمع شدند. برای برخی از طرفداران حقوق کار امروز ، نبرد همچنین یادآوری آنچه که آپالاچی های فقیر قادر به آن هستند.

معدنچیان پس از آن اغلب در شهرهای شرکت زندگی می کردند و اجاره بها را برای شرکت های متعلق به شرکت و خرید مواد غذایی از فروشگاه متعلق به شرکت با "اسکریپت" می پرداختند. اسکریپت به عنوان ارز ایالات متحده پذیرفته نشده است ، اما این نحوه پرداخت معدنچیان است. سالهاست که معدنچیان از طریق اتحادیه ها از جمله کارگران صنعتی جهان (IWW) و کارگران معدن متحد آمریکا (UMWA) سازماندهی کرده بودند ، و اعتراضات و اعتصاب های پیشرو را داشتند. نه سال قبل از کوه بلر ، کارگران معدن که برای شناخت بیشتر اتحادیه با مأمورین مسلح بالدوین روبرو شدند ، مزدوران استخدام شده توسط شرکت های زغال سنگ را برای کنار گذاشتن شورش ها و تلاش های اتحادیه استخدام کردند. مأمورین خانواده ها را از خانه های خود به سمت اسلحه سوار کردند و وسایل خود را ریختند. یک قطار زرهی که از طریق مستعمره چادر از معدنچیان بیرون زده سوار شد و چادرهای آنها را با آتش مسلسل اسپری کرد و حداقل یک نفر را کشته است. در سال 1914 ، همین مأمورین زنان و کودکان زنده را در یک اردوگاه معدن در لودلو ، کلرادو زنده کردند.

این تاریخ خشونت علیه معدنچیان و خانواده های آنها ، همراه با دستمزد پایین ، مشاغل خطرناک و آنچه که با یک عمر بدهی به بندگی محاصره شده است ، همه در قیام کوه بلر نقش داشتند. قتل هاتفیلد در بالای این بی عدالتی ها قرار داشت. در 25 اوت سال 1921 ، همه اینها جوشانده و معدنچیان به سمت مینگو راهپیمایی کردند ، جایی که آنها امیدوار بودند که معاونان محلی را وادار کنند تا قانون نظامی سختگیرانه ای را که مانع سازماندهی اتحادیه می شود ، بردارند.

یک معدنکار ذغال سنگ که در اعتراض به راهپیمایی با اسلحه خود بر روی سرباز خود می ایستد. کیناگرام از طریق ویکیکومون ها در حوزه عمومی

به گفته چاک کینی ، مورخ و نوادگان رهبر کلیدی کار ، فرانک کینی ، معدنچیان قسم خوردند که چه کسی را برای جلوگیری از قصاص قانونی سوق می دهد. این بدان معنی بود که هیچ "ژنرال" مجرد ارتش معدنچی را هدایت نمی کرد ، اگرچه آنها خود را به عنوان یک ارتش و نه فقط به عنوان معترضین مسالمت آمیز فکر می کردند. کینی می گوید که آنها علیه سیستم نگهبان معدن شورش می کردند ، اما آنها نیز از مرگ دوستشان انتقام می گرفتند. در حالی که معدنچیان ممکن است یک گروه ragtag باشند ، پر از اسرار ، کینی استدلال می کند که آنها هنوز هم به خوبی سازمان یافته بودند ، مانند مورخان که تاریخ را ثبت کرده اند. در رعد و برق در کوهستان ، یک گزارش تاریخی کاملاً گزارش شده از نبرد ، نویسنده و مورخ Lon Savage یک گروه آزمایش ، مظلوم و عصبانی از کارگران را توصیف می کند.

Savage نوشت: "آنها در شغل خود خرد شده و کشته شده بودند و هنگام تلاش برای سازماندهی اتحادیه ، از آنها اخراج شدند."وی گفت: "آنها از خانه های شرکت خود بیرون رانده شده بودند و در چادرهای اتحادیه خود مسلح بودند. به طور دوره ای آنها با عصبانیت افزایش یافته بودند. "

این دو طرف برای روزها جنگیدند و گلوله های ولگرد را در گذرگاه های کوهستانی در راهپیمایی به مینگو شلیک کردند. با وجود اسلحه در طول راهپیمایی و در مناطق چوبی و پناهگاه رد و بدل شد ، تشخیص آن دشوار بود ، و حتی اکنون ، چند نفر در هر زمان معین شلیک یا زخمی شدند. پیش از و در حین کوه بلر ، کلانتر دون چفین کانتی لوگان بر این منطقه حاکم بود و با اپراتورهای ذغال سنگ محلی کنار رفت و امیدوار بود که شورش را کنار بگذارد و نظم را در صلاحیت وی بازگرداند. وی در 27 اوت ، هنگامی که حدود 70 افسر پلیس به سمت معدنچیان مخالف شلیک کردند ، به سازماندهی یورش در شهر Sharples کمک کرد. دو معدنچی کشته شدند ، اما وقتی مردم از شهر به شهر دیگر دویدند ، تعداد کشته شدگان شایعه شده مانند یک داستان ماهی بزرگ رشد کرد. Savage نوشت که معدنچیان به یکدیگر گفتند که اجساد پس از یورش جمع شده اند. بعداً در درگیری ها ، با کمک شهرک های محروم ، چفین بمب های لوله خانگی را روی راهروها انداخت.

این نقشه مسیر راهپیمایان را به شهرستان مینگو ، ویرجینیا غربی نشان می دهد. New York Tribune / Wikicommons از طریق حوزه عمومی

به گفته کینی ، مأموریت محکوم به کارگران معدن "نزدیکترین چیز به جنگ طبقاتی" بود که کشور ما دیده است. در 2 سپتامبر سال 1921 ، رئیس جمهور وارن جی. ، هاردینگ به درخواست های قانونگذاران ویرجینیا غربی برای سربازان فدرال توجه کرد. حضور آنها معدنچیان را ترغیب کرد که اسلحه های خود را به پایین پرتاب کنند و تسلیم شوند ، زیرا بسیاری از آنها جانباز بودند و از مبارزه با دولت خود خودداری کردند. آنها به دنبال انجام جنگ نه علیه ایالات متحده بلکه علیه اپراتورهای زغال سنگ بودند. کینی می گوید اگر معدنچیان ادامه داشته باشند ، مشخص نیست که چه اتفاقی افتاده است ، اما هر چیزی ممکن است.

کینی ، که کتابی در مورد قیام کار ، جاده به کوه بلر می نوشت ، می گوید: "اگر آنها به جنگ خود ادامه می دادند ، احتمالاً شکسته می شدند."در یک تاریخ جایگزین ، یک ائتلاف معدنچی می توانست نیروی پلیس محلی و مبارزان شاغل زغال سنگ را تحت الشعاع قرار دهد تا در راهپیمایی به مینگو پیش بروند. در آنجا ، آنها ممکن است قانون نظامی را برداشته ، معدنچیان زغال سنگ زندان را آزاد کرده و با صدای معدنکار محبوب ، "ما دون چفین را از یک درخت سیب ترش آویزان خواهیم کرد."

سربازان فدرال وارد ویرجینیا غربی می شوند تا راهپیمایی اعتراض معدنچیان را پایان دهند. کیناگرام از طریق ویکیکومون ها در حوزه عمومی

پس از بلر کوه ، پیروزی های کوچک و خسارات بیشتر باعث تغییر چشم انداز سازماندهی اتحادیه می شود. رهبران کارگر ، از جمله اجداد کینی ، فرانک کینی ، از اتهامات مربوط به شورش پاک شدند. سایر معدنچیان نیز از زندان آزاد شدند ، زیرا همانطور که Savage نوشت ، وکلای زغال سنگ دلسرد شدند و کیفرخواست را برکنار کردند. هیئت منصفه در مناطق ویرجینیا غربی غالباً به جای شرکت های زغال سنگ با معدنچیان کنار می رفتند. اما عضویت در کارگران معدن متحد آمریکا کاهش یافت. اعتصابات مداوم برای میلیون ها UMWA هزینه داشت و به سمت اهداف خود برای تغییر سیاست های شرکت ذغال سنگ حرکت کرد. عضویت UMWA در حدود سال 1920 با 50،000 عضو به اوج خود رسید ، اما در سال 1929 به 600 نفر سقوط کرد. بعداً ، دوباره به دنبال یک غلتک قله ها و کاهش در طول قرن بیستم ، دوباره افزایش یافت و سقوط کرد.

علیرغم تسلیم نهایی ، یکی از بسیاری از بخش های تاریخ کوه بلر که همچنان از آن دور می شود ، تنوع ارتش معدنکار است. در سال 1921 ، شهرهای شرکت ذغال سنگ تفکیک شدند و براون در مقابل هیئت آموزش و پرورش ده ها سال با هم فاصله داشت. با این حال ، ویلما استیل ، عضو هیئت مدیره موزه جنگهای مین ویرجینیا غربی ، می گوید ماتوان یکی از تنها شهرهای ایالات متحده بود که کودکان سیاه و سفید ، که معمولاً مهاجران لهستانی ، مجارستانی و ایتالیایی بودند ، با هم به مدرسه رفتند. سایر معدنچیان White Appalachian Hill Folk بودند. بیشتر همه به منظور جلوگیری از سازماندهی و اتحادیه از هم جدا شدند. این کار نکردKeeney یک حادثه را در طول جنگ های مین به یاد می آورد ، معدنچیان سیاه و سفید کارگران کافه تریا را با اسلحه نگه داشتند تا اینکه همه آنها در همان اتاق غذا سرو می شدند و از جدا شدن برای وعده های غذایی خودداری کردند.

کینی می گوید: "ما نمی خواهیم آن را اغراق کنیم و مانند آنها که در اطراف آتش سوزی دست نگه داشته بودند عمل کنیم ، اما در عین حال همه آنها می فهمیدند که اگر با هم کار نمی کردند ، نمی توانستند مؤثر باشند.""تنها راه خاموش کردن معادن این بود که اطمینان حاصل کنید که همه شرکت می کنند."

امسال ، موزه جنگهای مین این وحدت را در اولین جشن صد ساله بلر نشان می دهد. کنزی نیو ، مدیر موزه ، می گوید که برنامه ریزی به دلیل نگرانی های مداوم Covid-19 تا حدودی روان بوده است ، اما با یک کنسرت شروع در چارلستون ، ویرجینیا غربی ، روز جمعه 3 سپتامبر آغاز می شود.-راهپیمایی در آخر هفته ، و با تجمع در روز کار پایان دهید.

جدید می گوید ، بلر صدمین سالگرد به عنوان یادآوری خدمت می کند ، که همبستگی تنها راه پیش رو است.

نیو می گوید: "درگیری های جدید کار و عدالت در ویرجینیا غربی و در سراسر کشور در حال ظهور است.""بلر کوه به ما می آموزد که اگر بخواهیم برنده شویم ، باید در کنار هم بایستیم. معدنچیان خطرات زیادی را به خود گرفتند و به طور جمعی با هم و بر موانع نژاد و قومیت غلبه کردند تا چراغی بر این نمونه های چشمگیر استثمار درخشش دهند. "

درست است که معدنچیان چفین و ارتش منصوب وی را شکست ندادند. همچنین درست است که آنها اسلحه های خود را هنگامی که سربازان فدرال فراخوانده شدند ، پرتاب کردند. اما برای بسیاری ، آنها دقیقاً از دست ندادند. آنها با تسلیم فقط به دولت فدرال و نه به مقامات محلی ، آنها ثابت كردند كه آنها نیرویی هستند كه باید با آنها حساب كنند.

"این بود که عمو سام این کار را کرد" ، یک معدنکار فریاد زد که در هنگام عقب نشینی از یک خیابان خیابانی تکیه داد. Savage در کتاب خود نوشت که معدنکار "ابراز غرور از همه آنچه نه کلانتر چفین و نه فرماندار [ویرجینیا غربی] [افریم] مورگان راهپیمایی خود را متوقف کرده بود."

Appalachians امروز در این نگرش و سازماندهی دهه 1920 الهام می یابد. فیلم های ارسال شده توسط نسل های جوان در شبکه های اجتماعی مانند Tiktok یادآور آنچه جدید و دیگران گفته اند: Appalachia ممکن است همیشه نبردهای کارگری خود را برنده نشود ، اما افراد آن تحمل بالایی برای مبارزه با آنچه درست است ، حتی اگر شانس پیروزی باریک باشدبشردرسی که به بهترین وجه از کوه بلر آموخته شده است ، مقاومت ساده ای است.

امروزه معدنچیان زغال سنگ با نبردهای مشابه روبرو هستند ، اگرچه بی عدالتی ها و مکان های خاص تغییر یافته است. وس آدینگتون ، مدیر اجرایی مرکز حقوقی شهروندان Appalachian ، که بیش از یک دهه پیش پرونده بیماری های ریه سیاه را آغاز کرد ، می گوید که گسترش این بیماری در دهه های اخیر بدتر شده است زیرا معدنچیان در معرض سطح بالاتری از سیلیس سنگی قرار دارند. با درزهای غنی تر از ذغال سنگ به طور کامل استخراج شده است ، معدنچیان باید به درزهای کوچکتر تبدیل شوند که کلاه های مجاور سنگ به همراه آن استخراج می شوند.

"آدینگتون می گوید:" این واقعاً یک روند خسته کننده برای تماشای شخصی است که شما به آن اهمیت زیادی می دهید که به آرامی از بیماری می میرد که باعث می شود هر روز نفس کمی داشته باشید. ""و روز بعد کمی بدتر است."

آنجی هاتون ، نماینده ایالتی کنتاکی ، که شوهرش دارای ریه سیاه است ، می افزاید: "اگر ریه های معدنچی در صورتی که در یک معدن کار کنند ، هر دوره قابل توجهی کار می کنند."وی گفت: "پذیرش هر نوع ضعف یا محدودیت جسمی برای آنها بسیار وحشتناک است. و تا زمانی که به آن نقطه برسند ، نزدیک به مرگ هستند. "

گروه های محلی پشتیبانی ریه سیاه و مرکز حقوقی شهروندان Appalachian به معدنچیان کمک می کنند تا از مزایای ریه سیاه در دادگاه استفاده کنند ، اما این کار آسانی نیست. پس از آنكه قانون ایالتی كنتاكی تغییر كرد كه چه نوع شهادت پزشکی در طول محاكمه مجاز است ، گزارش منابع دره اوهایو ، معدنچیان كنتاكی كه توسط متخصصان تصویب شده توسط دولت تشخیص داده شده بودند ، از 54 درصد قبل از تغییر به 26 درصد در سال 2020 سقوط كردند. از آنجا که سیاه ریه برای معدنچیان بدتر می شود ، ادعای مزایای سلامتی و دریافت مراقبت مناسب به دلیل قوانین جدید سخت تر می شود.

در یک موازی مستقیم تر با مبارزات کوهنوردان کوه بلر ، کارگران معدن در آلاباما اکنون در پنجمین ماه اعتصاب خود قرار دارند زیرا برای پرداخت بالاتر می جنگند. معدنچیان به ویژه ناراحت هستند زیرا برای نجات شرکت ذغال سنگ جنگجو از ورشکستگی ، کاهش دستمزد زیادی را انجام داده اند و هیچ یک از افزایش ها و مزایایی که برای فداکاری خود وعده داده شده است ، دریافت نکرده اند. در سال 2016 ، Warrior Met ، تأمین کننده جهانی که نوع زغال سنگ مورد نیاز برای تولید فولاد را معدن می کند ، به توافق رسید که شامل کاهش شدید پرداخت ، مزایای مراقبت های بهداشتی ، زمان خاموش از کار و موارد دیگر بود.

Braxton Wright ، یک Warrior Met Miner ، می گوید روحیه کمی از غلتک است. UMWA محلی جلسات همبستگی برگزار می کند و هر هفته وعده های غذایی را برای معدنچیان ، خانواده ها و جامعه آشپزی می کند. معدنچیان همچنین از اتحادیه دستمزد اعتصاب می کنند و توسط یک شیرین کاری غذا پشتیبانی می شوند. رایت ، که پدر و پدربزرگش معدنچیان بودند ، می گویند کارگران چشمگیر به طور مرتب در خطوط وانت مورد حمله قرار می گیرند. آنها پنج مورد داشتند که در آن کارگران غیر اتحادیه ای که خطوط وانت را می شکنند سعی می کنند با وسایل نقلیه خود خطوط وانت را قوچ کنند.

Warrior Met امروز بدون قرارداد عمل می کند ، حتی اگر دو معدن زغال سنگ اتحادیه در منطقه داشته باشد. رایت می گوید که آنها از دیگر اتحادیه های خرده فروشی ، تئاتر و حتی رسانه های رسانه ای همبستگی زیادی دریافت کرده اند که برخی از آنها در یک خط وانت با معدنچیان آلاباما راهپیمایی کردند. همبستگی با متحدین غیر منتظره ممکن است تعجب آور باشد ، اما نگرانی های زیست محیطی معدنچیان در مورد آبراه های اطراف نیز وجود دارد ، که رایت می گوید توسط رواناب زغال سنگ آلوده شده است. آنها برای بررسی آلودگی در رودخانه جنگجو جنگیدند. اینها معدنچیان چوب پشتی نیستند که از تغییرات آب و هوا و آلودگی بی توجه نیستند.

علیرغم اینکه امروزه جمعیتی در آپالاچیا را کاهش می دهد ، به ذکر ادامه مبارزه برای دستمزدهای به دست آمده ، احساسات ضد اتحادیه و بسیاری از مبارزات دیگر ، این منطقه راهی برای بزرگداشت میراث خود پیدا می کند. بلر Centennial تنها یک نمونه از تاریخ مهم کار است که گروه های متنوعی از مردم را 100 سال پیش در کنار هم قرار داده است. امروز ، کارگران اتحادیه ، خانواده های آنها و فعالان همه نوارها برای الهام بخشیدن به نحوه مبارزه با نبردهای امروز و درس در مورد چگونگی استقامت ، به کوه بلر نگاه می کنند.

یک چیز رایت با اطمینان می داند: معدنچیان زغال سنگ و خانواده های آنها می دانند چگونه تحمل کنند.

رایت می گوید: "ما از یکدیگر مراقبت خواهیم کرد.""یکی از مذاکره کنندگان [جنگجو با ملاقات] گفت:" ما "همه گرسنه می شویم."

"شما ما را گرسنه نمی کنید."

یادداشت سردبیر ، 26 اوت 2021: این داستان به روز شده است تا منعکس کننده نحوه قرار گرفتن در معرض سطح بالاتر سیلیس سنگی باشد.

ابی لی هود یک روزنامه نگار مستقر در تنسی است که در درجه اول کار ، جنسیت و سیاست در جنوب و آپالاچیا را پوشش می دهد. آنها در سال 2022 با مطبوعات دانشگاه ویرجینیا غربی ، روی کتاب اول داستان های غیر داستانی خود با عنوان "Redneck Revolution" کار می کنند.